MV ตัวนี้จัดว่าหายากเพราะไม่มีคนอัพโหลดลงยูทูป แม้แต่ อฟช. อย่าง แกรมมี่โกลด์ ก็ยังไม่มี ซึ่งน่าเสียดายค่ะ เพราะสตอรี่ดีงาม คนเล่นก็ติ้วกี ได้
ในเพลง พี่เนื้อวัว รับบทเป็นพระเอกเอ็มวี ที่เดินทางมาจากบ้านเกิดเพื่อมาทำงาน แล้วได้พบกับงานทำ เป็นหนุ่มโรงน้ำแข็งแถวเยาวราช (ตอนต้นเพลง ถ่ายทำที่หัวลำโพง และ ไปถ่ายอีกทีตรงแถววงเวียน 22 หรือ ละแวกเสือป่า)
พอมาสมัครงานก็ตกหลุมรัก ลูกสาวเจ้าของโรงงาน จึงเพียรพยายามหาทางจีบ โดยที่สาวเจ้าก็แอบเห็นว่า หนุ่มล่ำคนนี้น่าจับทำผัว ไม่สิ! หนุ่มล่ำใส่รองเท้าช้างดาวทุกวัน (ในยุคต้นๆ2000 รองเท้าช้างดาว ราคา ไม่ถึง 50 บาทค่ะ ตอนนี้ล่อไป 200 บาทแล้ว) เลยคิดจะหาทางสื่อสาร จนสุดท้าย หนุ่มล่ำได้ทุนมาเรียนราม และสาวเจ้า ก็ได้มอบ รองเท้าผ้าใบ ให้ค่ะ
เนื้อเรื่องจะจบตรงนี้ แต่ในความจริง ระยะทางจากเยาวราช ไป ม.ราม 1 นั่งรถ 3 ชั่วโมงกว่าจะถึง แล้วช่วงนั้น บีทีเอส ยังก่อสร้างอยู่ ถือว่าหนักหนาพอควร (ตัวเพลง มาก่อนบีทีเอส 4-5 ปี นะคะ)
แล้วถ้าจะมโนต่ออก ก็สามารถเชื่อมโยงกับสตอรี่จริงๆของพี่เนื้อวัว ได้เลย เพราะช่วงนั้น พี่เนื้อวัว เรียนราม และแข่งเพาะกายของม.ราม ด้วยค่ะ ดังนั้นจึงมโนได้แบบฟินๆว่า หนุ่มโรงน้ำแข็ง ลงแข่งเพาะกาย ทำไมมีแต่คนสนใจ (ฮา)
ถ้าสังเกตดีๆ ทรงผมของพี่เนื้อวัว จะมีการโดดซีนพอสมควร เพราะต้นเรื่องมา ผมหนา ยาว ไร้หนวด แต่พอมาเป็นซีนทำงานในโรงน้ำแข็ง กลับเป็นผมหยักศก มีหนวดเคราแบบแพลมๆ
ซึ่งคาดการณ์ว่า ซีนเปิดตัวเพิ่งจะมาถ่ายทำทีหลัง แต่ซีนโรงงานถ่ายก่อน ทำให้ความต่อเนื่องผิดเพี้ยน
อีกทั้ง อยู่ในช่วงคาบเกี่ยวการถ่ายแบบนิตยสาร Grace Jr. 2 ทำให้เห็นว่า มีการเปลี่ยนแปลงทรงผมจนน่าจะกระทบในเรื่อง
ยังไม่รวมถึงความล่ำ ที่ตอนต้นเรื่อง ร่างกายดูล่ำกว่าปกติ ก็พออนุมานได้ และยืนยันว่า เอ็มวีตัวนี้ มาก่อนหนังบางระจันภาคแรก กับ เอ็มวี กุ้งหนีสวิง ของแม่ฮาย อาภาพร อยู่นานพอควร (กุ้งหนีสวิง ถ่ายตอนหนังบางระจัน พอดี)
